ร้อยกรองไทย
1.โคลง เป็นคำประพันธ์ที่บังคับวรรณยุกต์ คือ เอก โท และบังคับสัมผัส มีหลักฐานอันควรเชื่อว่าเป็นคำประพันธ์พื้นเมืองไทยทางเหนือและอีสานก่อนจะแพร่หลายมายังภาคกลาง
โคลงสองสุภาพ
หนึ่งบทมี 14 คำ แบ่งเป็น 3 วรรค 5 - 5 - 4 คำ ตามลำดับ และอาจเพิ่มสร้อยท้ายบทได้อีก 2 คำ บังคับเอก 3 แห่ง โท 3 แห่ง สัมผัสส่งจากท้ายวรรคแรกไปยังท้ายวรรคที่สอง ดังตัวอย่าง
| ๐ ๐ ๐ เอก โท | | ๐ เอก ๐ ๐ โท |
| เอก โท ๐ ๐ | | (๐ ๐) |
| ๏ โคลงสองเป็นอย่างนี้ | | แสดงแก่กุลบุตรชี้ |
| เช่นให้เห็นเลบง | | แบบนา ๚ะ |
| ๏ ไก่ขันเขียวผูกช้าง | | มาเทียมทั้งสองข้าง |
| แนบข้างเกยนาง ๚ะ | | |
| ๏ ไป่ทันสางสั่งให้ | | พระแต่งจงสรรพไว้ |
| เยียวปู่เจ้าเรามา ๚ะ | | |
| ๏ เผือจักลาแม่ ณ เกล้า | | อยู่เยียวเจียนรุ่งเช้า |
| จักช้าทางไกล ๚ะ | | |
| — ลิลิตพระลอ |
หากแต่งหลาย ๆ บท นิยมส่งสัมผัสระหว่างบท จากท้ายบทแรกไปยังคำใดคำหนึ่งในวรรคแรกของบทต่อไป ตัวอย่าง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น