โคลงสี่

โคลงสี่ เป็นโคลงที่กวีนิยมแต่งมากที่สุดในกระบวนโคลง สามารถจำแนกโคลงสี่ออกได้หลายประเภท ดังนี้

โคลงสี่ในจินดามณี

ในจินดามณี ฉบับพระโหราธิบดี กล่าวถึงวิธีการแต่งโคลงสี่ไว้หลายชนิดด้วยกัน คือ โคลงสี่สุภาพ โคลงตรีเพชรทัณฑี โคลงจัตวาทัณฑี โคลงขับไม้ โคลงในกาพย์ห่อโคลง โคลงดั้น ฯลฯ

โคลงสี่สุภาพ

๐ ๐ ๐ เอก โท		๐ x (๐ ๐)
๐ เอก ๐ ๐ x		เอก โท
๐ ๐ เอก ๐ x		๐ เอก (๐ ๐)
๐ เอก ๐ ๐ โท		เอก โท ๐ ๐

หนึ่งบทมี 30 คำ แบ่งเป็น 4 บาท 3 บาทแรก บาทละ 7 คำ บาทที่สี่ 9 คำ แต่ละบาทแบ่งเป็น 2 วรรค วรรคแรก 5 คำ วรรคหลัง 2 คำ เว้นบาทสุดท้าย 4 คำ มีสร้อยได้ 2 แห่ง โคลงบังคับเอก 7 โท 4 ตามตำแหน่ง สัมผัสคำที่ 7 บาทแรกกับคำที่ 5 ของบาทที่สองและบาทที่สาม กับสัมผัสคำที่ 7 บาทที่สองกับคำที่ 5 บาทที่สี่ เอกโทในบาทแรกอาจสลับที่กันได้ และอนุโลมให้ใช้คำตายแทนเอกได้ ดังตัวอย่าง

๏ เสียงลือเสียงเล่าอ้าง		อันใด พี่เอย
เสียงย่อมยอยศใคร		ทั่วหล้า
สองเขือพี่หลับไหล		ลืมตื่น ฤๅพี่
สองพี่คิดเองอ้า		อย่าได้ถามเผือ ๚ะ
— ลิลิตพระลอ

โคลงตรีเพชรทัณฑี

๐ ๐ ๐ เอก โท		๐ x (๐ ๐)
๐ เอก x ๐ ๐		เอก โท
๐ ๐ เอก ๐ x		๐ เอก (๐ ๐)
๐ เอก ๐ ๐ โท		เอก โท ๐ ๐

โคลงตรีเพชรทัณฑีนี้แสดงไว้แต่ตัวอย่าง แต่อาจสังเกตไว้ว่าเหมือนโคลงสี่สุภาพ แต่เลื่อนสัมผัสในบาทที่สอง จากเดิมคำที่ 5 ไปเป็นคำที่ 3 แทน ดังตัวอย่าง

๏ ปางนั้นสองราชไท้		ดาบศ
สาพิมตไปมา		กล่าวแก้ว
ประทานราชเอารส		สองราช
เวนแต่ชูชกแล้ว		จึ่งไท้ชมทาน ๚ะ
— (มหาชาติคำหลวง:สักกบรรพ)

ในจินดามณี ฉบับหลวงวงศาธิราชสนิท เรียกโคลงแบบนี้ว่า โคลงตรีพิธพรรณ

โคลงจัตวาทัณฑี

๐ ๐ ๐ เอก โท		๐ x (๐ ๐)
๐ เอก ๐ x ๐		เอก โท
๐ ๐ เอก ๐ x		๐ เอก (๐ ๐)
๐ เอก ๐ ๐ โท		เอก โท ๐ ๐

โคลงจัตวาทัณฑี ก็คือโคลงสี่สุภาพที่เลื่อนคำรับสัมผัสในบาที่สองจากคำที่ 5 มาเป็นคำที่ 4 นั่นเองตามตัวอย่าง

๏ โคลงหนึ่งนามแจ้งจัต-		วาทัณ ฑีฤๅ
บังคับรับกันแสดง		อย่างพร้อง
ขบวรแบบแยบยลผัน		แผกชนิด อื่นเอย
ที่สี่บทสองคล้อง		ท่อนท้ายบทปถม ๚ะ

โคลงขับไม้

๐ ๐ ๐ ๐ โท		๐ x (๐ ๐)
๐ ๐ ๐ ๐ x		๐ โท
๐ ๐ ๐ ๐ x		๐ ๐ (๐ ๐)
๐ ๐ ๐ ๐ โท		๐ โท ๐ ๐

โคลงขับไม้ เป็นโคลงสี่สุภาพที่ไม่บังคับเอก บังคับแต่โทสี่แห่ง บาทแรกโทจะอยู่คำที่ 4 หรือ 5 ก็ได้ ให้แต่งครั้งละ 2 บท มีสัมผัสระหว่างบทด้วย ตัวอย่าง

๏ พระเกียรติรุ่งฟุ้งเฟื่อง		ฦๅชา
ทั่วท่วนทุกทิศา		นอบน้อม
ทรงนามไท้เอกา		ทศรถ
กระษัตรมาขึ้นพร้อม		บ่เว้นสักคน ๚ะ

๏ เดชพระบารมีล้น		อนันต์
จักนับด้วยกัปกัลป์		ฤๅได้
สมภารภูลแต่บรรพ์		นาเนก
ยิ่งบำเพ็งเพิ่มไว้		กราบเกล้าโมทนา ๚ะ

โคลงกระทู้

โคลงกระทู้ เป็นลักษณะพิเศษของการแต่งโคลง โดยบังคับคำขึ้นต้นแต่ละบาทของโคลงส่วนมากมักใช้แต่งกับโคลงสี่ ซึ่งกำชัย ^[11] ระบุว่า โคลงกระทู้คือโคลงสี่สุภาพนั่นเอง

บาทละหนึ่งคำ เรียกว่า กระทู้เดี่ยว

บาทละสองคำ เรียกว่า กระทู้คู่

บาทละสามคำ เรียกว่า กระทู้สาม

บาทละสี่คำ เรียกว่า กระทู้สี่

ลักษณะการใช้กระทู้อาจใช้คำเดียวกันทุกบาท หรือคำต่างชุดกันก็ได้ ถ้าเป็นคำเดียวกันเรียกว่า กระทู้ยืน คำที่นำมาเป็นกระทู้อาจจะมีความหมายหรือไม่ก็ได้ เช่น ทะ-ลุ่ม-ปุ่ม-ปู อาจเป็นคำคล้องจองก็ได้ เช่น หัวล้านได้หวี ตาบอดได้แว่น หรืออาจมีข้อความอื่นใดตามความประสงค์ของผู้ประพันธ์

ตัวอย่างโคลงกระทู้ ทะ-ลุ่ม-ปุ่ม-ปู

๏ ทะ แกล้วซากเกลื่อนฟื้น		อยุธยา
ลุ่ม แห่งเลือดน้ำตา		ท่วมหล้า
ปุ่ม อิฐฝุ่นทรายสา-		มารถกล่าว
ปู แผ่สัจจะกล้า		ป่าวฟ้าดินฟัง ๚ะ
— กระทู้พม่า

โคลงกระทู้กวีมักใช้แต่งท้ายเรื่อง เพื่อบอกจุดมุ่งหมายในการแต่งหรือชื่อผู้แต่ง นอกนั้นแต่งแทรกไว้ในวรรณกรรมเพื่อเพิ่มความไพเราะ แสดงความสามารถของผู้แต่ง นอกจากนี้กวีอาจจะดัดแปลงโคลงกระทู้ให้พิศดารตามความประสงค์ก็ได้ เช่น กรมหลวงวงศาธิราชสนิท ทรงแต่งกาพย์สุรางค์คนางค์ 28 จำนวน 5 บท แล้วนำคำในกาพย์แต่ละวรรคแยกเป็นกระทู้เดี่ยวในโคลงกระทู้ 35 บท หรือนายชิต บุรทัต แต่งวิชชุมาลาฉันท์ 4 บท แล้วนำคำในแต่ละวรรคไปแยกเป็นกระทู้เดี่ยวเป็นโคลง 32 บท